Mavi Marmara’da Şiiri - Şair Murat Ziyansız

Uyanık fecri o an bürümüştü kapkara…
Bir Mayıs sabahında gördün Mavi Marmara

Akdeniz semasından zalim yağdı üstüne
İnsanlığı taşırken biz mahpus Filistin’e…

Gökten, dipten, hep gelen denizden; lanetli iz!
O gün sırtlana karşı aslanlardık hepimiz

Engin deniz yüklenmiş kıyısındaki ah’ı
Rüzgar sürüklüyordu namlulara felahı

Sabah… Ezanda mü’min, dualarında sair
Arınmak üzereydik, kanda boğulurken kir

Güverte kalabalık, insanlık alabora...
Vahşilerin gözünde keklik: Mavi Marmara

İpleri iniyordu, zalimler düşüyorken
Merhamet; yoksul olmuş, kalplerde üşüyorken

Bir yürek buldum hemen: “Zalime vursam darbe! ..”
Benimle silahlıyken girecekse bir harbe
Direnmeliyim! Çünkü, insanlık emanetim
Bırakamam zalime; şerefim, diyanetim…

Kargalar üşüşmüştü rotamızın başına
Yine de yıkılmadık o mel’un savaşına

Sukunet belli etti, korkusuzken kalpleri
Beyaz bayrak kesmedi, uzanmıştı ipleri

Sonra mermi sesleri… Çınlamalar etrafta!
Ve çığlık sesi… Baktım; yaralı her tarafta!

Kasıtla ve hunharca; barbarcaydı; vurdular!
Şehidimin başında mel’un, habis ur’dular!

Şehadet duasına dem vuranlar hep şehit,
Hakikatin yoluna baş koyanlar hep şahit
Olmuştuk! .. Mahpustuk ve artık bizdik Filistin
Namlular bağrımızda, çökmez dizdik; Filistin!

Fiiller karartmıştı, aydınlatırken gündüz
Vahşet tüm insanlığa hasımlaştı düpedüz!

Hüseyin’le beraber tam güneye doğruyduk
Feyiziyle ettiği duaya tümden uyduk…

Zulüm kabuk değişti: Helikopter sesleri
Güvertede kuruldu zalimin kafesleri

Soğuk sular tepemden boşalırken gemiye
En acı sevincimdi vahşetten kalan paye

“Uzaklarda dostlar var, yalnız mı kalacağız?
Bu lain işkenceye maruz mu kalacağız? ”

-Al kanlı bandıralın gemisinde- Sessizlik…
İlk defa yaşıyordu böyle bir kimsesizlik

Sen de bizim gibiydin: Yolundan engellenen,
Elleri arkasından bağlanıp çengellenen! ..

En belalı pusuya girdik Mavi Marmara!..
Seninle tutsaklıkta birdik Mavi Marmara!..

Yangınlara yangını ekle Mavi Marmara!
İntikamın gününü bekle Mavi Marmara!