Mavi Kuş Ölüyordu (suyun rengi)

ömürlük acılarının toplamında kilitli kaldı
camdaki sürmeli mavi kuş
gece lambası küflü peynir tadında
apoletlerinin söküklerinde
kuru yemiş zulalı bekçinin
acı düdüğünde tombul nohut
çığlık çığlığa
baca temizleyicisi birinci ökkeş
yaraladı öksüz serçeyi
çatısız samanlıklar
ev sahibiydi zannımca
ateş hırsızı böceğin suratında patladı
traderin körüklü yalnızlığı
kanat çırpar sahil görmüş kirpikler şahittir
redingotların paslı kulplarında
müdavim kırkbeşlik paltolar
kolkola sahildeki banka yöneldiler
yürüyoruz işte etek boyunda
sadakati yemliyen
delikanlının cevşeninde
yürüyoruz yalın ayak
ata yadigârı sandığın sır cebinde
ya yürüyoruz
ya da yuvarlanıyoruz
yokuştan aşağı
tıpkı tarlada savunmasız yatan
dağlı patatesler gibi yamuk yumuk
iri orta ya da kocaman
beş kilo patatese
bir şal aldı tıknaz adam
sevdiği kadın
barakanın önüne oturmuştu
ahşap sandalye zar zor taşıyordu
siyah entarili elbisesin kaba etlerini
mahkumiyetinde başkaldırıyordu öfkeyle
kırık sökük rüzgâra
yenik düştü mavi kuş
perdeye can havliyle tutunan
çekirgenin bacaklarında
kayboluyordu umutlar
takatsiz estikçe zayıflıyordu
gün ışığı
yürüyordu beyaz ışığa doğru
patika yollar boyunca
tırmanıyordu dağlara
son bir çırpınışın kanadı kırık
yeniden yuvarlanıyordu
iki büklüm
kapaklanıyordu kaldırım taşlarına
yüzlerce ayak izinde
yitip gidiyordu mavi kuş
umutsuzca tarıyordu gökyüzünü
ne bir eş dost ne de eski sevgili
mavi kuş ölüyordu
öyle boynu bükük
kir pas içinde
kaldırımın tam ortasında
mavi kuş ölüyordu