Mavi Kuş Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Bir mavi kuş konar pencereme
Pencerem yüreğim, açmasam üşüyecek
Açsam kaçıp gidecek
Ne yapmanın sorusuna takılıverdim
Hayat geçip gidiyor
Mavi kuş titriyor
Penceremde tünemiş
Bekliyor yaz gelsin

Yaz gelmeden ölüm gelip donarsan mavi kuş, donar düşersen karlar üzerine, ve ısıtmamış ise bu sevda yüreğini, karlar erimezse, sana gösteremem ki yaptığın yanlışları bir bir, sen donmuşsun, donmuş nehir

Git uçmak istediğin yerlere
Durma buralarda
Sıcak iklimlere
Bildiğin tanıdığın diyarlara
Güvenli kucağına, bin yıllık uçuşlarına, göçmen kuşların
Tabiatın çizdiği yola
Ya da gir açılan pencereden içeri
Cesaretini toplayıp
Yaşa yaşamak istediğin sevgileri

Durma öyle penceremde uçmakla kaçmak arası, karanlık soğuklarda donmaya bırakma kendini küçük mavi kuş, inanma söylenen hiçbir söze
denemek yaşamaktır, bilmekse denemek

Göğe açılan kapıların önünde duruyorum
Arkası özgürlük olan kapıların
Ben kapıları açanım
Ben seni özgürlüğe uçuranım
Tutsak akşamlarından, sığındığın korkuların
Sabahları uyandıranım
Ey kaderin cilvesine kananlar
Cilveli kaderlerin çaresiz esirleri
Ne kader
Ne de keder çözebilir sizi bağlayan zincirleri
Ne de şehvetli kalçalarında kaderin mest olabilirsiniz
Benim kollarımda unuttuğunuz dünyalar kadar
Çıkarın yüreğinizdeki mavi kuşları
Salın göklere
Cennetin yolunu bulun
Takip ederek götürdüğü yere

Ve o sunulan şarapların tadını anlamak için cennet bahçelerinde, tatlı günahların tadını bilmelisiniz önce dünya üzerinde, ey günahsızlığın ızdırabında yokolan arzuların körelmişliğinde kıvranan ruhlar, bakın görünmediğiniz aynalara, bakın suratsız suratlarınıza yüreğinizin dümeni başka yönlerdeyken, vicdanınıza çektirdiğiniz işkencelerin acısını çekin bir bir

Sen mavi kuş
Kanatlarında taşıdığın ağırlıkları bırak
Daha yukarılara uçmak için
Kaybolup gitmek için bulutlar arasında biz seni görmezken
Sen bizi seyretmek için
Ben kapısını açıyorum kafesinin