Mavi Köşkte Ağlayan Kadın

Hüzünlü bir köşkte eski pencere,
Pencereden bakan yaşlı bir kadın,
Bu pencereden bakar kırk sene,
Ayrılması zordur sevdiğinden insanın.

Hemen merdivenden çıkarken yanda,
Bastonu bekler durur o ihtiyarın,
Kaç demet çiçek derip verdi sevdiğine,
Ayrılması zordur sevdiğinden insanın.

Bahçesi Gül'dür yanındadır mezarı,
Üstünde çiçek biter sevdiğiyse yaralı,
Aratır mı canansız mezar zindanı,
Ayrılması zordur sevdiğinden insanın.

Kolay mı zor tam kırk sene boyunca,
Beraber bir lokmayı iki ağıza koyunca,
Görememek zordur sevdiğini doyunca,
Ayrılması zordur sevdiğinden insanın.

Dışarda yağmur, odada kadın ağlar,
Evlatlar uzakta halinden kim anlar,
Hiç bir şey ifade etmez bağlanır karalar,
Ayrılması zordur sevdiğinden insanın.

Kalan mı pişman, giden mi pişman,
Bir duygudur bastırır insana insan,
Ölen ölmüştür pişman olan yaşayan,
Ayrılması zordur sevdiğinden insanın.

23.11.2023