Mavi Kolye 41 Şiiri - Serhat Çalışkan

Eve girdiğinde henüz hava yeni kararmıştı,aslında bukadar erken eve gelmezdi ama,amcası arayıp bir misafirleri olduğunu ve misafirin Orhan için geldiğini söylemişti.Merak ve heyecanla girdiği kapıdan evin salonu gözüküyordu.Amcası,yengesi ve Ayşe dışında,gür sakalları,iri gövdesi,koyu kahverengi kasketiyle dayısı oturuyordu
Nerdeyse yedi yıldır görmemişti dayısını,ama nedense hiç heyecanlanmamıştı onu gördüğüne,çok sevinmemiştide açıkçası.Çünkü çok sevmezdi Orhan dayısını.Aslında hiçbir zararı olmamıştı Orhana,belki şimdiye kadar bir yararıda olmamıştı.Üçbeş senede bir bayramda seyranda,bazen cenazelerde,yada ölümcül hastalıklarda gelirdi dayısı.Son görüştükleri tarihten bir sonraki görüşmeye Orhan büyür dayısı yaşlanırdı,ve herseferinde dayısı''vaaay Orhan çavuş koca delikanlı olmuşsun yahu,son gördüğümde şu kadardın'' derdi.Doğruydu koca delikanlı olmuştu Orhan,hatta artık delikanlı çağıda geçiyor orta yaş sınırına yaklaşıyordu.
Dayısı Orhanın odaya girdiğini görünce hemen ayağa kalkıp
,---Ahanda benim yiğidim celdi,de bağah oğul neydirsin,
Dayısının elini aslında hiç istemediği halde öptü Orhan,ve yine aslında hiçte merak etmediği halde sordu
---Hoşgeldin dayı,nasılsın,yengem nasıl,Şahmettin abim nasıl
--Eydürler ey,selamları var.
sonra Orhanın amcası Kadire dönüp
--Bilersin bu uşah gettuhça ağabeyime benzir
--Paşo abime demi
---Heee,ayni,ağzi,burni,yampiri yampiri yüriyişi,dersin an şimdi Paşo abim cirdi içeri
Orhan dayısını hatta dayılarını sevmiyordu pek çünkü onların annesine yeterli ilgiyi göstermediklerini düşünüyordu.Olurda annesi,dedesinden kalan tarlalardan hak ister diye,yıllarca arayıp sormamışlardı.Onlar aramazsa Orhanın babasının tarla bağ bahçe için asla onları aramıyacağını biliyorlardı,ve sırf bir karış toprağı bölüşme korkularından tam dokuz yıl hiç kardeşlerini aramamışlardı.Sonra zaten Orhanın annesi ölünce bir şekilde kitabına uydurup kalan mirası kendi aralarında iki erkek kardeş bölüşmüşlerdi.Bu orhanın midesini bulandırıyordu,çünki hem annesi hemde Orhan onlardan yıllarca toprak değil selam beklemişlerdi.Ama malesef toprak kaybetme korkusu, kardeş kaybetme korkusundan daha ağır basmıştı dayıları için ve şimdi bu göstermelik ve yapay sevgiyi samim bulmuyordu Orhan,sadece eve gelen misafire başının üzerinde yer ayırma telaşıyla selamlıyordu dayısını.Hem sadece dayıları değil dayı oğulları bile yıllardır aramamışlardı bir kez bile,Orhan birkaç sefer bayram kartı,mektup atmış ama hiç birine cevap gelmeyince ben sizin akrabanızım diyede yalvarmamıştı.Şimdi annesinin ölümünden yıllar sonra dayısının bu ani ziyareti midesini bulandırmıştı,çünki aslında dayısının Orhana olan hasretinden gelmediği diğer ağabeylerini hiç sormamasından belliydi.
Orhan içinden bu ziyaretin maksadının hayırlı çıkması için dua etmişti ama galiba ibu sefer tanrı duasını kabul etmemişti,enazından şimdilik.

devam edecek