Mavi Kızım Şiiri - Ayşe Aydın

acılar kalmıştı seninle bana
birlikte yaşamıştık herşeyi...
en siyah zamanlarımda benimle attı
minicik kalbin...
acabalar içimi kemirirken
yeni sabahlara uyandık bir tutam mavilikle...
aynı yerde dönüp duran bir çemberin içine hapsolmuş gibiydik
çıkmaya çalıştıkça daha da hızlı dönen...
papatyalar ben ve senden yana çevirmişti yapraklarını
ama aralardaki dikenler hızla büyümekteydi...
sonra bir savaş başladı...
anlamsızlıklar üzerine kurulmuş...
arada kalmıştık seninle
ve önümüzde dapdar bir yol
koşmaya başladık
ilerideydi mavilik
az kalmıştı...
düştük...
ezildik...
kanadık...
ama maviydi bak şimdi her yer...
sustum sadece...
kocaman bir boşlukta yankılandı incecik sesin....
çaresizliğin gözlerindeydi...
önce ellerini öptüm usulca
minicikti...
içimi tarifsiz bir korku kapladı
ya seni incitirsem diye...
öyle küçüktün ki şaşkınlığım gözlerimden
boşaldı yaşlarla...
hoşgeldin mi demeliydim sana
bilemedim
kelimelerim seninle keskinliğini kaybetti adeta...
küçük kızım...
minik kızım...
sana MERHABA...

KIZIM YAĞMUR MELİSA'YA....