Sen, beyaz bir çocuk,
Uzak bir deniz ülkesinden gelen…
Ruhun şarkılardan örülmüş,
Bedenin taze mevsimden…
Saçlarında rüzgâr,
Sesinde titreyiş,
Nefesinde bahar var.
Ağır ağır büyüyen sonbaharda yüzünü gösterdin,
Uzak bir göçe durmuş kuşları geri çevirdin.
Gözlerin,
Gözlerin ne kadar derin.
Ah neyleyim, neyleyim,
Dokunmayacak yüreğime ellerin,
Dokunmayacak, neyleyim...
Deniz dibi mercanlardan süzülen
Mavi bir kıvılcımsın sen.
Yüreğimin çölünde yangınlar çıkar, dokunsam.
Dokunsam,
Güneş sonsuzluğa batar.
Dokunamam, neyleyim.
Ey mavi kıvılcım,
Suskunluğun fırtınadır, git.
Ne olur git, tutuşmadan kutuplar.
Göçmen kuşlar baharına kanmadan,
Ardındaki kışa yakalanmadan,
Denizlere akan ırmaklar donmadan,
Şehirler yanmadan
Ve bütün çalkantılardan sonra
Durgunlaşan yüreğim,
Yeni bir puta inanmadan git,
Ne olur git.
Ey beyaz çocuk,
Ey denizlerin armağanı,
Ey yıllarca geciken bahar,
Ne olur gitme,
İçimde boşluğun var.
Kayıt Tarihi : 15.11.2006 17:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)