Mavi Kesti Geceyi Şiiri - Vedat Koparan

-günü birlik bir yol öyküsü
ege’nin,marmara’nın mavisinde-

otobüste gözlerim henüz uykuya kapanmamıştı
gözlerim olduğun yerden geçerken takılı kaldı
gidişte uyku basıp yolun bir yerinde uyandım
varılmıştı ecabat’a yol henüz yarılanmıştı

geçilecekti gelibolu’ya
araba vapurunda çıktım en üst kata
baktım gözümün alabildiği ışıklara
hani takılı kalmıştım ya sen aklımda
içimde garip bir hüzün ve ağırlık
iç geçirip derin bir nefes çektim
mevsim gereği üşüdüm,titredim
gözüme ilişti oltaya yakalanan balık
bir süre o balığın çırpınışını
denizi, ışık huzmelerini izledim
her ışık bir insan her insan bir dünya
her ışıkta haneler içinde kim bilir kimler
biliyordum o an her adımda uzaklaşmam
aslında bir adım daha yakınlaşmamdı

bir çığlık varışa yol alırken zaman dönüşte
yorgun beden gözler düşmüş mahur bestelere
çakan şimşek zihnimde buluşmanın özleminde
ölümün kol gezdiği yaşayan ölüler kentinde
attık yüreğin titreşen sesini zamanın paslı kilidine

uykusuz gözlerde susuz kalmış yürekte bir sancı
tutuştu içerdeki yılların yoksun yontusu bir çağ yangını
sevmek bu ya yanmaktı gün açtı ten ağardı sevgi canlandı
kaçınılmaz zamandı tenin tene al yalımı her yanı sardı
nice aşklar-dostluklar sahte ve yalancı
yaşamın gürzünde bizim olan bizde kaldı
gün doldu akşama varıldı az zamana çok şey sığdırıldı

dahlia gökyüzü cennetinde zarif yıldız gönencinde
öyle bir yansır ki bir ve tektir gece çiçekleri içinde
bir yol öyküsünde yıldız dağlarının zirvesinde
şimdi senlerde mavi kesti geceyi öptü gözlerinde

Vedat Koparan 11.01.2005

Vedat Koparan 11.01.2005