Serin bir Ankara sonbaharıydı biz ilk buluştuğumuzda... Birbirini ilk defa gören ama sanki yıllardır tanıyormuş gibi hasretle kucaklaşan iki insan...
Mavi soğuk renklerdendir.. ve maviydim ben onun için... rengim mavi... mevsim sonbahar...
İçimizi ısıtacak sıcak bir çay içtik beraber.. Hayatımda içtiğim en lezzetli çaydı belki... çay.. sıcak.. soğuk.. sigara.. ve kokusu başımı döndürmüştü...
ve buluştuk biz... mevsim kışa döndü... biz buluştuk... Lapa lapa yağan kara ve Ankara'nın ayazına aldırmadan onu bekliyordum.. Nasılsa sıcak bir çayla içimizi ısıtırız diye.. ısındı da.. öyle ısındı ki... Tutkuya dönüştü benim için.. bu son buluşmamız dediğim her seferinde onu görebilmek için yeniden bekliyordum... beklemek.....
Kış bitti... karlar eridi... ve eriyen karlar gibi o da hayatımdan usulca çekip gitti... dedim ya.. maviydim onun için ben... gece yerde mavi mavi parlayan karlar gibi......
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
