Eski evin çatısında,
daha yeni bir başlangıç.
Sen patın köşesinde,
ben ise pencerenin kıyısında.
Vaktimiz kısıtlı,
telefonlar daha çalmamışken,
güvercinler daha çatıdan uçmamışken,
rüzgar gibi esip, neden gittin?
Yıllar yılları kovaladı da,
neden o eski mavi kapı,
yüzüme hiç, hiçbir zaman gülmedi?
O mavi kapıların ardı şimdi bomboş...
Kayıt Tarihi : 4.10.2021 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!