Mavi Kanatlı Çocuk Şiiri - Ramazan Er

Düşleri arkasından koşan mavi kanatlı çocuk.
Denizin mavisine inanıp unutmuştu baharları.
Hep bi güz şarkısında savaşıp hayatla,
Gizlendi kimselerin bilmediği mevzilerde.
Elvedasını yaşamadığı gelecek kaygıları vardı.
Omuzunda silkeleyemediği yalanları.
Günaşıkları kesilirken böldüğü yüreğinin,
Dokunamayacağı ellere bırakmıştı yarısını.
Kül rengi idi düşünceleri,
Üşürken ısındığı ateşlerde.
Ve kor olurdu geceleri,
Ana sevgisiyle bastırdığı sevgisizlikleri.
Her sabahında dayanamazdı göğün mavisine,
Büyürdü..büyürdü, gözlerinde maviler.
Bir hasretin mavisi idi gözlerinde dolan deniz.
Yummadan gözlerini sabaha uyanmayı,
Uyandırmadan ruhunu gecelere varmayı,
Öğrenmiş öğretilmiş yaşamıştı.
Dostluğu ağır basan dostlara elverip,
Fatihin seccadesinde nefeslenip, eylemekti kıyamı.
Ağzı kalabalık insanların hatrından çıkmak.
Çıkıpta en yükseklerden salıvermek istedi kendini;
Eskimiş ama eskide kalmamış sevdanın leylasına.
Umutlara dayalı adımları ibadet edip,
Farzını eda ediyordu kelimelerin.
Sonunu gördükçe bu yolun.
Kim bilir belkide o mavi kanatlı çocuk,
Yalnızca dostluğu,kardeşliği özlemişti.