geçip gitmesin diyorum hiç bir şey
bildiğim tek cümleymiş gibi söylüyorum bunu
göğsüne bastırdığın deniz oluyor birden
elindeki mavi kalplıklı defter
geçip gitmesin diyorum hiçbir şey
eylül oluyor sonra
denizin ve yaprakların kıyısındaki her yer
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Teşekkür ederim:) Sizi burada görmek çok mutlu etti beni. Bu hayat koşturmacasında kendini tanıması zor oluyor insanın. kendini tanıyamayınca kendi şiirini de ortaya çıkarabilmesi zor oluyor. Suskunluğun tek sebebi buydu. Yavay yavaş taşlar yerine oturuyor gibi. Sevgilerimle ve görüşmek üzere:)
Şiirin hiç değişmemiş Engin. Halen güzel ve halen içine işliyor insanın. Ama bunca suskunluk fazla! Daha çok yazmalısın.
Sevgi ve selamlarımla:))
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta