Mavi Kalpli Fincan Şiiri - Nurşah Şenel

Sonbaharım başıma vurmuştu yine
Yine seyyah bir yürekle
Hüznümle el ele bilmem ki nereye...

Kapıma kadar gelmişti bahar..
Dışarıda kar…
Ve baharı hırpalıyordu gözü dönen kış
Baharın paltosu bile yoktu
Titriyordu zavallı
İçeri aldım onu..
Sonra da sıcak bir çay yapıp
Mavi kalpli fincana koydum…
Sessizdi hiç konuşmadı
Çayını içti ve yok oldu…
Bir teşekkür çok muydu?

Koltuğa oturmuş kışa söverken ben
Yüreğim baharı aramaya gitti
Kim bilebilir ki
Baharı belki de o katletti…

Her neyse işte o dönmedi
Kış halinden memnun
Saçlarıma düşen karlar keyfekeder....

Onun bilmediği bir şey vardı
Bu bahar farklıydı
Sondu
Ve o da hüzün kokuluydu..