MAVi IŞIK BOŞLUKLARI
Ölümün ucunda
Tekleyen uçurum
Bağı çözülmüş büyü
Ve köy yağmurlarında
Gücenik bıraktığın gökyüzü.
Kendi ışığında
Tükenen mumlarla
En uzun karanlığın kayganında
Kendi kuytusuna
Kirpiği düşen mimoza.
Bir şafağın kulağında
Büyüyen fısıltıyla
Kırık testiden
Yayılıyor bozkırıma acı sularıyla.
Bir yarayı içimde büyütüyorum
Bir yara içinde büyüyorum.
Yaylaların soğuk pınarları
Oturuyor bir arslanın gözlerinde.
Geceyi tenimde dağıtırken
Büyüyemiyor ay
Kekeç dilimde
Özürleniyor masallar
Ve yorgun nefesimi
Issız tepenin ardında bırakıyorum.
Mavisi donmuş
Göle düşen mimoza
Kan uykularında kıyılıyor
Ve kıyılarında
Gezinen rüyalarım
Kesiliyor gül dalından.
Dudaklarımda tomurcuklanan
Düşlerimi
Kapı eşiğine gömerek
En uzun karanlığın kayganına
Kapaklanıyorum
Bir mimoza sürgünü ellerimle.
Süheyla Altinkaya Turan
Kayıt Tarihi : 30.1.2018 14:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!