Mavi İle Beyaz Şiiri - Halil Kıvrık

Safiş;
Sen;
düşgezginlerinin ecesi
huzurunu çakallara sakla
ağır ağır çık
maviyle beyazın birleştiği tepeye
bulutlara alaycı bir ıslık çal
batır tırnaklarını beyaza
maviyi dişle
yırtıcı kuşlar ürksün senden
çakallara bırakma korkunu

Koyunun açık
açığında kapalı olduğuna da aldırma

git musalla taşında sade bir kahve iç
ısmarla kendine
fincanı fırlat çakala
sonrası git ağla
ağla kendi kırağı yemişliğine

sakın hatırlama
sakın ama sakın ha çınlatma kulaklarımı
ürpertme zamanı
ne vakit ağlayan birini görsem
ağlarım

hatırlama bu yüzden beni
istemem
ölümüme yakın
ölüme yakın melankoli...