Mavi II Şiiri - Akif Çelik

Bir yaz gecesine sığındı mavi
iskemleler dizildi ardı sıra
gizlendi imgeler
günlük konuşmaların ardına
ne kilitler var gecede
ne de yönlendiğimiz yağmurlar

sesler ‘cola’nın dökülüşünde şimdi
neden mi
gece Tanrısal bir buyruk çünkü
ölüler konuşamaz
ölüler uyuyor şimdi

gecede kilitler ölü
ölüler birer kilit
her yerde
kilitler uykuda
gecenin bitişinde anahtarlar...

ve kilitler açıldığında
yüreğim hapsolacak
uykuda olacak dilim
sesim serpiliyor geceye
gece ağlamaklı
mavi bir özlem gece

besbelli ki sokak
günlük sayımdan ve
ayak izlerinden yorgun
gözlerim sokaklara serpiliyor
sokak dinlenmede
ayaklanıyor sokak
ayak izleri silinmekte...

sırlarım bir anahtar sende
bir kilidi açtım çünkü sana
açıldıkça derinleşmekte
uyku
kendini infazlara hazırlamada

-- > >>

sen de temizlenecektin kim bilir
çöpçüler olmasa
ki onlar senin içinde
bir gündüz yaratmada
ve boğulmak sende bir izbe
izbeler çocukların senin

ve sen anlat varlığını
dağlara
‘varlığımda birer yoktunuz’ de
‘ama anlamadınız ki
bu halimle
kırılmaz kilitler taşıyorum size
en değerli çocuklarınızdır onlar
gizlenir eteklerinizde’

ki sana açtığım kilit
utancını kapıya asıp geldiğinde
benim utancım asılıydı
gözlerimin ellerimin içinde
oydu diyorum
anahtarı kaybeden de
dilimi kesen de...