Mavi Hüzün Şiiri - Ayşe Manav

Hüznün gölgesi düştüğünde
Umudun rengine,
Mavi bir hüzün çöker gözlerime,
Gülüşüm silinince yüzümde
Dudaklarımda biriktirdiğim sözlerim,
Mısralara yağar gecenin sinsi gülüşün ile

Hüzün kokuyor akşamlar,
Buğulu camlardan yansıyan
Hazan kokulu bakışlarda suretim
Sımsıkı sarılırken maviliğime
Ve hayat bağlarımı bırakmazken kaderim pençesine
Yorgan misali hüznü çekiyorum üzerime.

Uykularıma doğru dökülüyor gözlerimden yokluğun
Anılar; kapısını çaldığında yüreğimin
Biraz sen oluyor,
Biraz da biz,
Sen kokuyor dört duvar,
Hüzün sarılıyor geceye.

Sen gittiğinde sandın ki kader değişecek.
Sandın ki unutacağım,
Seni her gördüğümde ellerim titremeyecek,
Satırlara karışan gözyaşlarım dinecek
Ve sihri kalktığında yalnızlığın
Nasıl olsa hayat devam edecek.

Dilimde tek bir hece kaldı artık,
Yanıldın.
Bir senli anlar aklımda,
Bir de
Bıraktığın
Mavi hüzün.