Mavi Hüzün Şiiri - Seyithan Yusufoğlu

Gecenin hüznü yine çöktü yüreğime
efkârıma ay şahit
yıldızlarla ağıtlaşıyorken
yine bir oyun sahnesini sergiliyor zaman
rollerimiz hep aynı
ben hüzün oluyorum
sen mavi...

Bilmediğimiz bir zamanın yolcusuyuz
oltaya takılı sevinçlerimi adarken hayata
her mola
ayrı bir kedere hazırlıyor şimdi
bilinmedik hiç bir yol kalmıyor,
kaderin buluşturduğu herhangi bir kavşakta
sevdanın tüm farzlarından mahrum bırakılmış
seferi bir yolcuyum...

Ve belirginleşiyor
aynada yansıyan yüzüm
meğerse
bir noktaymışım
hiç olmaması gereken yere konan !..
H/\N