Mavi Hasret Şiiri - Hakan Baş

Bu gece gönlümün sahiline vurdu yine acılar,
Kuzeyden esen hoyrat bir rüzgârla dövüp durdular.
Bu gece öyle çaresizdim ki derinliği boyumu aşan dalgalar var.
Bir başına ağlamaklı yosun tutmuş kayalar,
Ardından baka kalan boylu boyunca uzanan kumsallar var.

Bu gece sana derinden bir zümrüt çıkardım.
Avcumu kanatan küçük cam parçaları var.
Sessizliğin ne denize, nede okyanusa sığar.
Mavi bir hüzündür beni bu gece boğan.
Akıntıya karşı attığım soluksuz kulaçlar var.

Şimdi bu mavi hasret içinde boğuluyorum.
Kurtarmaya gelmiyordu ne bir cankurtaran, nede o çok sevdiğim dostlar.
Limanda asılı duran, göndere çekilmiş yalnızlık var.
Sensizliğe ağıt yakan çığlık çığlığa martılar,
Ve derinliği boyumu aşan dev dalgalar var.

Bu gece dokunmayın gözlerime,
Yokluğunda sağanak halinde yağar dizlerime,
Mavi bir hasretin hüznü çökerken yüreğime,
Muhammed’imden bir haber gelir mi diye,
Yağan yağmurda ıslanırım ben her gece.
***Hakan Baş***
14.01.2012—01.09
‘’Sevdiklerimizi aldığı için mi güzel kokar, toprağa düşen yağmur taneleri…’’