her
zerresi,
'kömür karası'
kesilmişken
yüzümün;
ne
gökyüzünün,
ne de
gözlerimin
maviliğinden
eser yok
şimdi..
mamafih,
senin
muntazam
cemalin;
en zarif
ve
en tatlı
tebessümlerin
'başkenti'
maiyetinde..
ki,
bütün
kırılganlıklarımı
yerle
yeksan
eyliyor;
naçizane
bir
'merhaban'..
Kayıt Tarihi : 17.5.2014 19:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!