Kapına dayanmış umutlar
Ve topluma aykırı düşüncelerim
Kaçık gibi duruyorum
Avare bakışlarım sardı her tarafı
Bir ben sokak çocuğuyum
Bir de sokakları aydınlatan lambalar yalnız
Köpeklerin havlaması yankılanıyor
Herkes bihaber
Kulaklar sağır
Ağızlar laçka
Kimse kimseyi görmüyor bu rüya da
Saat kimsesizlik ve sessizliği geçiyor
Geçip gidiyor ruhlar çarpışa çarpışa
Bedenlerin yüzü solgun
Kalpler zifiri kırgınlık dolu
Tükendi insanlık
Cüzdanların içine girdi şu zaman da
Bana bir kağıt parçası gerekmiyor
Bir ekmeğin arasına sıkıştırın güzelliği
Cepleriniz mavi dolsun
Mavi ışıklarla aydınlatın tüm sokakları
Sokaklar ölüm ve çaresizlik kokuyor
Bize bir tartı verin
Tartalım dünyayı apaçık sevgimizle
Yaşamak bitmedi henüz
Genzime kadar acıyım
İcim içimden çıkıyor
Ama ölmüyorum
Üstelik çok üşüyorum
Üstüme atacak bir battaniyem bile yok
Dünya tümünüzü çarşaf olmuşken
Bana tüm çıplaklığıyla gülümsüyor
Ben sokak çocuğuyum
Bir de sokakları aydınlatan lambalar gibi yalnız
Mavi gülüşlerinizi
Mavi kalbime sığdırın.
Kayıt Tarihi : 5.8.2017 21:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!