Hayat gailesinde çantamı sırtlamış yürüyordum,hatta koşuyordum.İstemim dışında durmam gerekince oturdum ve sırt çantamı açtım.İçinden gündemdeki virüsün tetiklediği kaygılarımın yanı sıra ailemin yanı başımda olmasının iç rahatlığıyla,elimden geleni yapıp,tedbirimi alma sorumluluğum kadar.tevekkülle kalışım çıkıverdi.Kendimi dinlememe vesile olan bugünlere başka bir pencereden baktım,pencere demişken,hava günlük güneşlik ve ben içimde yürüyüşlerde olsam da,durdum durduğum yerde ve kaldım o anda.Mavi bir gülüş vardı dudağımda:)Yazdığım kalem de,ucundan dökülen kelamlar da mavi olunca,tepeden tırnağa mavileştim.
Gözüm gökyüzüne takıldı.pamuk tarlalarından fırlamış bulutlar ruhumu sarıp sarmaladı.Tepemden parıldayan
güneş içimi sımsıcak yaptı.Bir nevi vüritik katkılarla elimden alınmış özgürlüğümü özleyip,derin bir iç çeksem de,kendi kendimin elinden tuttum.Nevruz ateşinin üstünden atladım.Bu inziva bir rehberlikti belki de ruhuma
Hergün yapabildiğimiz şeyleri yapabilmenin kıymetini öğretiyordu kimbilir..Bu hissiyatla duama elaçtım.tanıdığım,tanımadığım dünyadaşlarıma dua yolladım.Enerjiler bütünüydük.'Bir'dik bildim:)
Tamamını Oku
Hiç tanımadığımız insanların ardından onlar için hayır dua etmek ne güzel bir haslet.
Anlamlı bir mensurdu.
Tebrik ederim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta