Mavi Gül Şiiri - Yusuf Bilge

Uzak bir tanıdık, yakın bir ezgi;
Söylenmemiş türkülere gebe göl.
Ha Hazar, ha Aral, ha Balkaş,
Ya Hoyran, ya Keban, ya da Van
Özdeş dileklere gonca mavi gül;
Ağıdını Balatan’da tutmuş,
Gözyaşını Isığ’a dökmüş,
Terini Baykal’a atmış;
Çırpınışın utancından suyuna
Acı’nın mayasını katmış...

Uzak bir tanıdık, yakın bir ezgi;
Ayrılıktan yakınmakta mavi gül;
Doyumsuz renginde bengü-su sezgi...

YUSUF BİLGE