Mavi Gözümüz Şiiri - Dilek Kadıoğlu

/Mavi Gözümüz/

Mavi bir gözdü alaca_karanlıktan
Üç mavinin ortası-n-daki toprağa bakan;
Ne ağaçlar heybetliydi ne de vatan
Usanmışlardı mavi göz gibi tutsaklıktan.

Takılanlar vardı aklında Dumlupınardan,
Feryat figan arkadaş, ödün vermez onurundan,
Tüm kaleler zapt edilmiş içinden kenarından,
Gökyüzü bile usanmıştı saltanattan.

Olacağa mahkum değildi, kader olmazdı adı,
Yazgıya bağlanamazdı vatan, koynunda elleri,
Vatan kurtarılırsa erilecekti ataya yadı,
Bu istekle çıplak ayakla ezdi dikenleri.

Yanındaki halka inanmıştı, halkı da ona,
Özgürlük yaraşırdı medeniyet toplumuna,
Bir fidan dikti mavi göz, ana toprağına,
Adına Cumhuriyet dedi, ilelebet dedi bağrına.

Göğe bakmak sadece inandığına bakmak değildi,
Özgürlüğe açılan pencere; gökler de eğildi,
Biliyordu bu toprak uğruna ne canlar verildi,
Cumhuriyet fidanı her bir karışa dikildi.

Okumalı yazmalıydı, anlaşmalıydı her fert,
O zaman aşılırdı binlerce dert,
Eşitlenince insan, kalmazdı nefret,
Seçme ve seçilme de olmalıydı kadına elbet.

Aç kurtlar semirdi, her günleriydi ziyafet
Bir vatan kurtarılmıştı uçtan uca nihayet,
Bu halka yakışanı yapmalıydı, hak edilmişti;
Medeniyet çevresinde değişti kılıkla kıyafet.

Yedi düvelden geçilmişti, birlik yurdunda,
Hilafet kara vicdan örtüsüydü yanında,
Her bölgeye açılacak kapıydı demirin rayında,
Laik olunmalı, içinden geçilmeliydi uygarlığın-da.

Bir mavi gözle bakabilmek medeniyete ne güzel,
Söylensin yurdumda türküler, oku-n-sun gazel,
İleriye doğru koşmaksa arkada kalmalı ezel,
Cumhuriyetle ulaşmak barışa, kardeşliğe ne güzel.

Rahat ol mavi gözlü, sarı pınarların dahisi,
Biziz Cumhuriyetinin, ilkelerinin fedaisi,
Her dem huzurla kal, rahat uyu sen,
Var-mı ilkelerinden, görüşlerinden daha iyisi.