Mavi Gozlum... Şiiri - Hayrettin Soyer

Mavi Gozlum

Yeni bir gun basladi Kis ayinin sonunda
Unutmusum adini mavi gozlumun gecen yaz sicaginda,
Gormustum kizil ve tul eteklerinden ince bacaklarini,
Icimi aniden yakti o hasin ve masum dudaklari.
Eski ve de cansiz bir kus kanadi elimde,
Iste sana bu benim garip bir hediyem,

Sacildi o mavi gozlunun saclari onumde.
Bugday teni’nin ustunde benim kaybolmus kolyem.
Kitabinin arasinda gordum ince sac telimi,
Sordum nerden aldin bu kandil hediyesini.
Dedi sorulari ben sorarim,
Sen ise gecmisteki gunleri bir daha yakin.

Neden beni beni boyle uzersin bos yere tatli
Animsattim ona o soguk karli meshur kis gununu,
Goz goze geldigimizde ayaginin kayip dustugunu,
Camii avlusunda zenci dilenci’nin onunde,
Yuz sene onceki Ramazan ve kandil vaktinde,
Ilk defa el’im degdi yumusak bir genc kiz eline.
Kitaplari bi tarafta kendi diger tarafta,
Yatiyordu bu adini bilmedigim Lise guzeli yani basimda.
Hemen kostum onu yerden kaldirmaga,
Knut Hamsun’un Victoria’si kitaplari arasinda gozume ilisti
Kar’in o aydinlik beyazliginda birden gozlerim kamasti.
Zenci dilencinin ayaklarinda yerden tanri’ya af diledim,
Korkudan ayakkabilarimi bile unutarak ev’e yalinayak geldim.
Ve de Cuma namazlari okunurken minarelerde,
Ben kiliseye kosarak af cikartmaga gittim.