Sonbaharda bir gün müydü,
Yoksa kış mıydı geldiğinde,
Bakışların ürkek,
Sesin, kulağımı tırmalar gibi,
Ama cılızdı.
Korktum başta,
Hep yabancı mı kalacaksın diye,
Ama iletişim öyle derinleşti ki,
Gözlerimden, sesimden, duruşumdan
Anlar oldun halimi.
Bakışlarında sevgiyi görebildim,
Hem de bir çok insanın dostunda arayıp bulamadığı,
Ya da bulduğunu sanıp sarıldığı sahte bakışlardan sonra,
Sonsuza dek aradığı sevgiyi…
Yeni bir ortama girdik sonra seninle,
Sevgini paylaşacağın yeni yürekler vardı artık,
Yine seni, benim gibi karşılıksız sevecek.
Birgün seni alıp götürdüler habersiz,
Sevgiyle bakan mavi gözlerin yoktu artık…
Ağlayamadım, sulu gözlü olmama rağmen,
İçime attım yokluğunu,
Geceleri düşlerimdeydin,
Vazgeçmeyecektim aramaktan.
Çok geçmedi, döndün,
Buldun yuvanı,
Sevgi dolu mavi gözlerinle karşılıksız sevgini vermek üzere
Benim, İNSANDAN DAHA DOST, VEFALI KEDİCİĞİM!
Kayıt Tarihi : 1.9.2004 15:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)