Mavi Gözlü Yar Şiiri - Faruk Keleştimur

Doğu Türkistanım…
Seni gökyüzünden tanıdım
İsyan eden, sitem eden, ağıt yakan…
Ve derdini dağlara haykıran
Gökyüzünden tanıdım
Ağlardı kimi zaman
Ben de onunla ağladım
Sen acı çektikçe, üzüldükçe
O da üzülür, kömür gibi kararırdı
Kimi zaman ben de onunla karardım
O da sevdalıydı sana ben de
Mavi gözüne vurulmuştuk ikimiz de…

Top sesleri gelirdi oralardan,
Ruhumu sıkan, beni benden alan…
Hüzünlenirdim, sıkılırdım, sinirlenirdim
Ve seni benden bile çok seven
Gökyüzüyle dertleşirdim…
Bilmem nedendir? Onu da çok severdim
Bana seni hatırlatırdı
Masmavi zeminde, bembeyaz bulutlar
O da benim gibi bir sana ağlar…

Mavi gözlü yârim…
Gözlerindeki ışıltı kaybolmasın
Her derde, her sıkıntıya rağmen…
Senin derdinle dertlenen
Seni senden çok seven
Sana zafer yemini eden
Bizlerin hatrına sabret
Her derde her sıkıntıya rağmen…

Doğu Türkistanım…
Baturları, Alptekinleri düşün
Elleri semada, başları secdede
Senin için dua eden
Cihat için yemin eden
Alperenleri düşün…
Gözlerindeki ışıltı kaybolmasın
Kahpe Çin’in kahpe zulmü
Seni hiçbir zaman yıldırmasın
Mevla seninle Mevla bizimle
Mevla iman dolu yüreklerle
Gözlerindeki ışıltı kaybolmasın
Mevla senin umut kokan gözlerinle…

Aynı kök aynı gövde üzerinde
Birbirine tutunan yemyeşil dallardık biz
Silinmez hafızalarımdan o yüce mazimiz
Tasalanma, kaygılanma, bil ki;
Sen bendesin hala, ben de seninleyim
Bana ümitle bakan, ıslak gözlerinleyim
Esen yel mi alacak seni benden
Yelin sahibi benimle beraberken…

Mevla zulmedeni kahredendir
Ağlama ey mavi gözlü yar
Hak Teala inananla beraberdir! ”