Mavi Gözlü Kör Adam Şiiri - Güliz Ardilli

İki damla yaş damladı gözlerimden,
Mavi gözlü kör adamı görünce.
Ne kadar da yakışıklıydı.
Kapkaranlıktı dünyası.
Oysa gözleri masmavi.
Belki de gözlerinden bile güzel bir dünyası vardır.
Ona baktım uzun uzun,
Mavi gözlerine.
Ama o beni göremedi.
Belki de hiçbir zaman göremeyecek.
Evliydi Ayhan.
Ellerine bakınca anlaşılıyordu.
Bir gümüş yüzük ve bir künye.
Gözleri gibi mavi bir tişört giyiyordu.
Belki karısı seçmiştir.
Mavinin nasıl güzel bir renk olduğunu biliyor mu acaba?
Mutlu mu?
İki damla yaş damladı gözlerimden.
Gözlerimi kapattım,
Anlamak için Ayhan’ın dünyasını.
O göremiyordu bu güzel çiçekleri, insanları, ağaçları.
Uzun uzun onu seyrettim.
Ama o beni göremiyor.
Belki hiçbir zaman göremeyecek.
Uzaktan ona el sallayan karısını göremiyor,
Aynada kendisini göremediği gibi.
Umarım senin dünyanda da ağaçlar yeşil, deniz mavidir Ayhan.
Umarım bir gün rengarenk çiçekleri,
Sana hayranlıkla bakan gözleri görebilirsin.

26 Haziran 2005 7:22 / İstanbul