Mavi gözlü çocuklar Şiiri - Okan Metin

Bir sınırın en ucunda
Hayat sınırlarının ucunda
Ucunda hayallerin ışıltısı
Gökyüzünde yıldızların parıltısı...
Nöbet tutuyor ölüm
Yaşanmamış hayallerin gölgesinde...
Yaşı yirmilerde bir çocuk
Gölgenin peşisıra gezinmekte

Hava bir açmakta
Bir yağmakta
Lapa lapa yağan kar
Sıcak toprağı
Sonsuz bir sona hazırlamakta...

Mavi gözlü bir çocuk,
Hasretini asmış omzuna
Atlamış bir kamyonun ardına
Düşmüş vatanın kaygısına

Yaşı henüz yirmilerde
Aklı belki de
Hiç öpemediği sevgilisinde
Saat onikiyi beş geçmekte
Bir gün daha bitmekte
Günlerdir çizittirdiği defterinde

Kalbinde iki sevgi
Biri ona sarılmış
Korunmayı beklemekte
Diğeri çocukluğunun geçtiği köyde
Yolunu gözlemekte...

Mavi gözleri korkusuz
Geceleri uykusuz
Bir kamyonun arkasına atlamış
Hatıralarını postalına bağlamış
Gidiyor sessiz sedasız...

Bir sabah erkenden kalkacak
Berber dükkanını abisinden önce o açacak
Akşam eve dönerken
Kardeşine rugan ayakkabılar alacak
Annesi yine mantı açacak...
Babasına koşa koşa sarılacak...
Evi küçük
Evi sımsıcak...

Yirmili yaşlarında
Deli rüzgarlar esmekte kaygılı başında

Ansızın kopan
Bir fırtına...
Bir tufan
Peşisıra..
Mavi gözlü çocuk
Sık dişini sen,
Geçer elbet bu da...

Titriyor ellerin
Dolmuş mavi gözlerin
Bir film şeridi geçiyor
Gökyüzünden
Yaşadığın hayat
Önceden yazılmış bir film değil...
Göğsündeki yara değil
Bu gökte kayan yıldız
Senin yıldızın değil
Aklın arkada kalmasın
Ölüm
Sandığın kadar da korkunç değil..

Postacıdan önce gittin eve
Mektubun gelmemezlik edemezdi ya cenazene
Anan sarılmış bebekliğine
Baban sarılmış emeklerine
Bayrak sarılmış ateşten bedenine
Mavi gözlerin açık
Ölüm nedenin çok açık
Bahtın kapalı
Gittiğin yol açık....

Yaşı yirmilerde
Aklı öpemediği sevgilide
Omzuna asmış umutlarını
Mavi gözlü çocuk
Korumakta
Doğup büyüdüğü vatanı...

Bir sınırın ucunda
Sınır bile sınırın ucunda
Değişen bir şey yok
Unutulan
Mavi gözlü çocukların dışında…

OKAN METİN
22/07/2006
21:04