Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Dünyanın en güzel ve onurlu Bayrağı bizim bayrağımız Türk bayrağı nice güzel anlatılmış.Onur duydum .Kutluyorum efendim.selam ve saygılarımla.
Hem şanlısın hem de Turan
Okunur gölgende Kuran
Hak eder gölgeni Türk olan
Dalgalan Ey Şanlı Yaren
Harikasın harıkasın duygulu yüreğine sağlık çok etkılendim okurken kutluyorum sevgiler
Şd ol, şad ol, şad ol...
Bu duyarlı yüreği kutluyor saygılar sunuyorum Şebnem Hanım kardeşim. Umarım katkıma darılmazsınız.
'Varımız yoğumuz Al-Bayrağımız,
Çok akıttık yine aksın kanımız,
Helal olsun Al-Bayrağa canımız,
O olmadan yaşamak haramdır Türk'e'
Ebediyete Kadar Dalgalanacak...
Aksini düşünen bir adım öne çıksın.
*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*
Hem heceli, hem de güzel bir şiir.
Tebrikler Şebnem Hanım.
Hem şanlısın hem de Turan
Okunur gölgende Kuran
Hak eder gölgeni Türk olan
Dalgalan Ey Şanlı Yaren
Sevgili kardeşim
yüreği Türk kokan kardeşim
şiirin çok güzel
En güzel Bayrak şiirleri arasında
bu şiirin değeri daha yükseklerde olmalı
benden tam 10 puan
selam ve duam ile
Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcut olduğundan;
Bizler var oldukça 'O' hep var olacak
Bizler var oldukça 'O' vatanımın her köşesinde dalganacak
Bizler var oldukça 'O' na uzanacak eller kırılacak
Bizler var oldukça 'O' na uzanacak diller kesilecek.
Bu güzel vatanım üstünde;
DALGALAN SENDE ŞAFAKLAR GİBİ EY ŞANLI HİLAL.
Büyük kalem seni seviyorum.
Kurban olurum ayına
ayına yıldızına
kurban olurum nazına
Şebnem Bacım kaleminden öyle duru bir ışık yayılıyor ki...
Hiç kesilmesin bu ışık
ihtiyacındayız
sevgimle ve takibimdesin Bacım
Albayrağım seni nasıl anlatsam, Kıvrım kıvrım akan nehir gibisin, buda benden oldu şimdi.Yüreğinize sağlık Şennur hanım sağolasın varolasın.Hep bayrağıma yar olasın tabiki bende bizlerde.Bizler bayraksız olamayız ekmezsiz susuz belki olabilirizde bayraksız olamayız.
Allaha emanet olunuz saygılarımla Ümüt Güngör
duyarlı yüreğini kutlarım can bacım...
kalemin daim ilhamın bol olsun...
selam ve dua ile...
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta