Mavi Göğün Altında Siyah Hayatlar

Mavi Göğün Altında Siyah Hayatlar

Mavi göğün altında siyah hayatlar,
Bir umut düşerken içimize,
Bir bilinmez alır götürür bizi
Karanlığın kol gezdiği sokaklara.

Gözlerimizde yıldızlar solgun,
Karanfiller bile suskun artık.
Bir adım atsam, uçurum belki,
Bir duruşumda savrulur kalbim.

Nereye gider bu eksik cümleler?
Nereye döner kırık aynalar?
Belirsizlik, omzuma yük olmuş
Geceler boyu suskun yaralar.

Bir sabah uyanırsak eğer,
İçimizde filizlenen bir "iyi"ye,
Belki siyahlar soluklaşır biraz
Belki de göğün mavisi bize değer.

Ama şimdi,
Mavi göğün altında
Yorgun ve buruk bir bekleyişiz sadece.
Hayat, adını bilmediğimiz bir yere
Sürüklerken bizi, sessizce.
Mayıs/ 2025