Mavi Gelincikler Şiiri - Müfit Erdoğan

Mavi Gelincikler,
Hiç gördünüz mü mavi gelincikleri?
İnce ve zarif, asil başları dimdik.
Aramayın onları, boz tarlalarda,
Yüksekte onlar dağların tepesinde.

Ne dağların soğuğu, ne kavurucu sıcak
Eğdiremez asla vakur başlarını.
Gökyüzü kaplamış rengiyle yüzlerini.
Çekip alıyor sanki bütün sevgimi

Ya yüreğimdeki solgun gelincikler,
İçimde esen amansız kasırgalar
Beni kapıp kavuran fırtınalar
karşı koyacak gücü nasıl bulurlar?

Ya hiçlik, içimdeki kocaman hiçlik,
Gelinciklerim yetmiyor doldurmaya.
Savruluyor başlarınız birer birer,
Soluyorlar susuz kalmış yüreğimde.

Bir sevgi tohumu, bir dost sıcaklığı
diriltir yüreğimde gelincikleri,
açtırır onları birer birer sevgi
yeşerirler ruhumun derinliğinde.

Gecenin rengi kaplamasın kalbimi.
Güneşin ışıkları aydınlatsın dünyamı
Bitsin artık huzursuzluklar ruhumda.
Nerede kaldı gelincikler, maviler ?

Girsin sevgili hapsolmuş yüreğime,
Bulamasın yol kalbimin labirentinde.
Yaşam ipliğim o kadar mı inceldi
Hayattan koparıp atacak kadar beni?

Ya avuçlarımdaki derin çizgiler,
ya anlımdaki hiç silinmeyen izler?
Çizmişler mi kara yazgımı şimdiden?
Kader mi yaşamı anlamsız bitiren?

Nerede dostlar, nerede sevdiklerim?
Kaybolup mu gittiler birer birer?
Hep beni umuda bağlayan güzellikler
Ve içimdeki masmavi gelincikler

Biliyorum hepsi yalan, hepsi sahte
Beni terk edip giden sahte dostluklar.
Nerede bu aşk, nerede sevgililer?
Neredeyim ben , bir dağın yamacında,
yoksa bir uçurumun mu kenarında?
Mavi gelinciklerimi istiyorum ,
Sadece yaşasınlar yüreğimde ,
10.10.2020 Eskişehir