Mavi Gecelerde Şiiri - Ceyda Doğan Hayat

Bazı akşamlar mavi olurdu gecelerim.
Bütün sokak lambalarını,
Evlerin ışıklarını ezberlerdim.
Her ışığı yanmayan pencerede,
Gizliden gizliye hüzünlenirdim.
Ve her ağlayacağımda,
Yağmur yağsın isterdim.

Ben tek gecelik bir serüvendim.
Ama kendimi unutturmaz,
O tek geceye mıh gibi mühürlenirdim.
Benim gibi kimsesiz,
Mavi geceleri severdim.
Günden güne alışırdım,
Uykusuzluğa ve acıya.
Hiç bir sözden incinmezdim.

Üzülsem de hiçbir gündüze bildirmezdim.
Oysa gecelere öylemi?
Karanlığa bütün sırlarımı dökerdim.
Hangimiz daha çok sarhoş olurdu,
Onu hiç bilmez düşünmezdim.
Yorulduğumda kaç dakika?
Kaç saat olursa kendimi yalnız,
Uykuya teslim ederdim.

Hiçbir kalbe güvenmez
Güvenemezdim.
Sevmek kolaydı da,
O birleşmeyen yolların,
Ayrılma vakti geldiği zaman,
Veda sözcüğünü,
Bir türlü becerip söyleyemezdim.

Ben kimse gibi değildim
Herkesi sevilmeye layık görür
Hep bu yüzden kaybederdim
Ben kimsesiz mavi gecelerde
Her karanlık pencere için hüzünlenirdim
Ve her gözyaşımda
Yağmur yağsın isterdim.