Mavi Evimiz Şiiri - Nadir Kaya

Son iki asırda ınsanlık, buluş ve keşıfleriyle adeta bir sıçrayış gerçekleştirdi. Tarihimize baktığımızda bu hiç kücümsenmeyecek bir sıçrayıştır. Hem yer yüzünde hemde uzay boşlugunda dev teleskoplarımız var artık. Ülkeler ve bilim insanları, yeni keşifler için adeta bir birleriyle yarışmaktalar. Yeni yıldızlar ve o yıldızların yörüngesinde yaşam ihtimali olan gezegenler keşfediyoruz. Oldukca heyecan verici. Her keşif, ufkumuzu daha da genişletiyor ve sonsuz uzayın adeta hafızasını gözlemliyoruz. Bunlar çok güzel gelişmeler ve insan olarak heyecan ve umut verici. Fakat, bizim bir sorunumuz var. Uzayın derinliklerinde yaşam olasılığı ararken, yaşadığımız gezegeni hoyratça yaşanmaz bir hale getirmek. Ve bu çılğınlığın her geçen gün daha da azgın bir hal alması. Doğanın milyonlarca yıl veremeyeceği zararı, yaklaşık iki asırda vermeyi başardık. Binlerce yıldır değişmeyen iklimleri, suyu ve en önemlisi beslenme şeklimizi değiştirdik. Binlerce yıllık tohumların genleriyle oynadık, evcil hayvanlarımız artık, 100 yıl onceki hayvanlarımızla aynı değil. En verimli ovalarımızın üzerine evler inşa ettik. İntihar gibi. Sürekli bir kirletme ve yağma ile meşgülüz. Bütün dünyadaki suların sadece % 2 si içilebiliyorken, bütün denizler içme suyuymuş gibi davranıyoruz; affedilmez ve akıl almaz. Solduğumuz havayı, adeta dünyanın altını üstüne getirerek sürekli kirletiyoruz. Yaklaşık 8 milyar insanız ama milyarlarca diğer canlılardan yine milyarlarca kat daha çok zarar veriyoruz gezegenimize. Uzaydan ve uzaylılardan bahsediyoruz sürekli. Diyelim ki yarın bizlerden her anlamda çok ileri bir uygarlığın canlıları, dünyamızı ziyarete gelseler. Neden bu denli yaşamı katlettiğimizi sorsalar. Ne deriz? Utanmaz mı yüzümüz hiç ? Oysa insan, yan komşusu misafirliğe gelse evini pırıl pırıl yapar. Peki neden yaşadığımız bu büyük ve tek evimize bu denli kötü davranışımız ? Neden kendi evini yağmalıyor insan? Binlerce yıllık ve ağır ağır ilerleyen evrim sürecinin bir parçasıyken, neden canlıların yapılarını bozuyor, bitkilere ve hayvanlara mutasyon üzerine mutasyon gerçekleştiriyoruz? Çılgınca bir yanlışlar zincirine, sürekli yeni halkalar eklememiz neden ?. Bu şekilde devam ettiğimizde eminim ki o bilim kurgu filmlerindeki kurgularımızdan, çok daha kötü olanlarının gerçeğini yaşayacağız. Bunu bizim görüp göremeyeceğimizin hiç bir önemi yok. Türümüzün devamı mutlaka bu kötü gerçekle karşılaşacak. Belkide en büyük hastalığmız bu bizim. Nasılsa ben görmeyeceğim? İşte, bence insan türünün hastalığı bu soruda yatıyor ve çok acil tedavi etmesi gerekiyor kendini. Kendi tedavi edecek, cünkü, bu sonsuz evrende bildiğimiz ve emin olduğumuz tek yuvamız burası. Bizi bizden baska kimse tedavi edemez. Yapmamız gereken şey çok basit. Doğanın, tıpkı diğer bütün canlılar gibi bir parçası olduğumuzu unutmadan ve bize sunulan bütün bu güzelliklerin tadında ve ölçülü yaşamak. Tüketmek için yaşamak değil, yaşamak için tüketmeli ve üretmeliyiz. Bu kirli ve ruhsuz kentlerden bir an evvel dağlara, tepelere, ovalara dönmeli. Şöyle bir şey yazmama izin verin. Tıpkı ellerimizdeki cihazlar tıkanıp, işlemez bir hal alınca, o cihazlara yaptığımız gibi. MEVCUT FABRİKA AYARLARINDAN ÇIKIP, DOGAL AYARLARINA DÖNMELİ VE KENDİNİ YENİDEN BAŞLATMALI İNSAN... Nadir KAYA