Mavi Düşüm Benim Şiiri - Haydar Okur

MAVİ DÜŞÜM BENİM

Geldin de yanık yıkık gönlümü yine gülşen eyledin. Karanlık düşlerime, o siyah inciler gibi gözlerinden yine yıldız yıldız umut ışıkları yansıttın...

Yeniden can verdin ölüşlerde olan duygularıma.. Titreyen adımlarıma, buğulanan sitemli gözlerime güç verdin... Yağmur duasına çıkmış yüreğimin göynük sevda kıraçlarına, sağnak sağnak rahmet gibi yağdın yeniden...

Sen konuştun ben seni seyre daldım... uçsuz bucaksız bir okyanusu seyreden düşlü yürekler gibi... Sözcüklerin düşlerimi efsunlayan meltemler gibi esti içimin derinliklerinde... Dalgalar vurdu kıyılarıma okşayan coşkularıyla...

Konuşamadım! ..
Daldım gittim yüzünün güzelliğine ve bakışlarının derinliklerine...
Konuşamadım! ..
Dilim yüreğime kement olmuştu... Diyeceklerim içimde gömülü kaldı... Oysa, sana sitemler yağdıracaktım...

Ah mavi derinlik
İçimin acısı gözlerime vurdu da yutkundum karşında.. diyeceklerimi yine diyemedim...

Kaç ay oldu? Bahar çoktan gitti... Yaz da bitti...ve bağbozumu mevsimindeyiz. şimdi... Kırlangıçların göçe durduğu sonbaharın kapısındayız... Kavurucu yalımınla dallarını kuruttun gönlümdeki güllerin...

Bilirim ilkbahar sonbaharın yanılgısıdır... Ne olur mevsiminin çiçeklerini taşı bana.. Ara vermeden taşı gönlünün çiçeklerini, baharında baharlanayım...

Ah mavi derinlik
Koma beni karanlık gecelerin ıssızlığında.. Bırak gözlerin gözlerimde kalsın sessiz ve ışık ışık.. Gözlerini alıp götürme...Ama sesine de muhtacım... Sesini gülüşüne kat da öyle gönder meleğim... Sesin, gülüşün ve gözlerin... Bu tarifsiz güzelliğin içinde yitmeliyim...

Ben bende değilim şu an... her şey, her yer sen oluyorsun... sen çoğalıyorsun... senl böyle sevdikçe büyüyorsun içimde ve aşkça artıyorsun yüreğimde...
Aşkça artıyorsun Mavi düşüm benim

KÖMEN