Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
K...U...T...L..U...Y...O...R..U..M
U..U........................................
T.......T...................................
L............L..............................
U.................U.........................
Y.....................Y.....................
O.........................O.................
R.............................R.............
U..................................U........
M......................................M... Eyüp Şahan
'Hadi sevdiğim gidelim buralardan uzaklara.
Mavi düşlerimizle biz uçalım sonsuzluğa,
Gökyüzünde yıldızlar bir bir çıkana dek.
Yol alalım hiç durmadan hep aşkımızla. ''Yüreğinize kaleminize sağlık...Huzur veren mükemmel bir şiir okudum...Tebrik ederim...'
Aşkın alevler gibi, büyüdü hep içimde,
Kök saldı ben de hep anılarla birlikte.
Aşılacak engelleri aştık kaldı geride.
Aşkım değişmedi hapsoldum sevginde.
Kaleminizden aşka ve sevgiye dair güzel bir şiir okudum.Yüreğinize sağlık.Esininiz bol olsun.Saygılar sunuyorum.
Hadi sevdiğim gidelim buralardan uzaklara.
Mavi düşlerimizle biz uçalım sonsuzluğa,
Gökyüzünde yıldızlar bir bir çıkana dek.
Yol alalım hiç durmadan hep aşkımızla.
Aşkın alevler gibi, büyüdü hep içimde,
Kök saldı ben de hep anılarla birlikte.
Aşılacak engelleri aştık kaldı geride.
Aşkım değişmedi hapsoldum sevginde.
Kutlarım.......Düşlerin gerçek olması dileğiyle.....sevgiyle kalın
Menekşe Hanım,
'Aşkım değişmedi hapsoldum sevginde. '
dmişsinz.
Belki zor gelir çekene mapus hayatı ama,ben size bu hapsin müebbet olmasını dileyeceğim. Yalnız,sonunda bir bayram günü sevdiğinize ka vuşmanız şartıyla...
Şiirinizive sizi gönülden kutluyorum efendim,
saygılarımla,
Ünal Beşkese
harika..
kutluyorum
namık cem
Acılar güle,
Elemler sevince,
hüzünler mutluluğa dönüşür...
Sevgi varsa...
Çok güzel şiirdi Menekşe Bacım.
Tebrikler.
Kadir Tozlu
Öylesine bir sevgi ki
Bir beyaz gül gönül bahçesine
Öylesine bir sevgi ki
Yokluğu hisedilmiyor sevgilinin
Öylesine bir sevgi ki
Hayaller sevgili, rüyalar sevgili,
Tebrikler Menekşe
Tebrikler kız kardeşim.
Kadir Tozlu
'Bir beyaz gül açtı gönül bahçemde.
Kokladım hiç durmadan, sen gibi. '
O BEYAZ GÜL YÜREĞİNİZİN BAHÇESİNDE DAİM OLSUN EFENDİM.
Gökyüzünde yıldızlar bir bir çıkana dek.
Yol alalım hiç durmadan hep aşkımızla.
tebrikler Menekşe Hanımcığım.Ellerine sağlık.Yüreğin her zaman sevsin sevilsin
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta