Mavi Düş Şiiri - Şair Üney

yanıbaşımda seyirten dingin bulut
aniden dağıtıverdi koyu rengini
görmeliydin gözlerimi, gözbebeklerimi
gördüğüm sesin karşısındaki irkilişimi.
bir hayra yormalıydım
çorak yüreğimin avuttuğu bir
serap değilse eğer,
iyi yürekli düş perisi yeni bir zamana
mavi bir gülüşle uyandırıyordu beni...

ama tüm yeni zamanlar
korku tünelinde eriyiveriyordu
cesaretten yoksun bir hayat
korkunun pençesinde mucizeler düşlüyordu
kıramadığı bir çemberin içinde dönüp duruyordu...

yani ne farkeder ki ne yana gittiği
limansız sularda kaybolmuş bu geminin...

tekrar sana dönecek olursam
bir yanılsamaydın belki.
önce sarsarak tüm bedenimi
varoldun, sonra kayboldun.
görmeliydin beni,
gözlerindeki mavi ışık
bedenimdeki tüm sönmüş volkanları
harekete geçirmeye yetmişti
her tarafa lavlar saçıyordum köpürerek.
sonra belki bir sessizlik oldum seyrine...

nasılda sokulmuştun bana
kaçıramadığın bakışların benden küçüğüm
bir anlamı derinliklerinde yüzdürüyordu
ah, annen beni böyle görseydi eğer
bırakırdı belki zamanı kendiliğine...

bir düşten uyanr gibi kendime uyandım sonra
bir çember durmadan dönüyordu
ve içinde ben, hayaliyle mutlu bir düşün
durmadan kendimi yineliyordum...

yine de şunu bilmelisin ki mavi düş
gözlerin kadar mavi bir gerçek
senin yarına olan inancın
benim se düne olan özlemim
daha mavi bir gök sunacak
yeni baharda bizlere...