Mavi Düş Şiiri - Yavuz Baki Dicle

Mavi bir düşüm vardı seninle
Irmaklarında sandalla yol alacağımız
Her kayanın dibine bir karanfil dikeceğimiz bir düş
Güneşin bize el uzattığı
İçimizi ısıttığı
Kalbimizi ısıttığı
Ellerimizi kalbimizin sıcaklığıyla ısındığı
Kuşların özgür
Kelebeklerin uzun ömürlü
Çiçekleri konuştuğu
İnsanların sustuğu
Sevgisinde bir şehrin temelleri olan
Gülüşün
Bakışın
Sevginin kocaman olduğu
Bir o kadar uzun
Hayatın kısalığında uzadığı
Tepeleri
Bulutları
Yağmuru
Özlemle dolu
Özlemini içimize veren iklimleri
Kardeş gibi
Sevecen
Sıralı…
Mavi bir düş…
İçinde ülkenin adı sen
Kıralı
Kraliçesi
Prensi
Prensesi sen
Kurbağası kral olmaktan vazgeçen
Sevgiyi seçen
Seni seçen
Bataklığı sarayı
Sesi şarkısı
İsmin…
Mavi bir düşüm vardı seninle
Bütün masalların mutlu sonunu çalan
Aslında mutluluğu hep orada duran
Düğün
Dernek bilmeyen
Düğünü çocuklarıyla bir çiçek koklamak olan
Sevgili
Gelin
Ev sahibi…
Çatısı damlarken utanmayan
Şöminede ateşi olmayıp yüreğini ortaya koyan
Isınan,
Katığı kocasının ellerinde aramayan
Kalbindeki katığa ellerini ekmek yapan
Anne…
Mavi bir düşüm vardı seninle
Yoktan var olan o cennette
Hala var
Gel hadi gidelim bu kentten…