Mavi Düş Şiiri - Bülent Erkigün

Şimdi sen mavi gecenin koynundasın ve ben karanlık gecenin ortasındayım
Sen gökteki hangi yıldız olabilirsin
Şu benimle gülümseyen mi? ya da bensiz ağlayan mı?

Dışarıda ılık ılık rüzğar esiyor
Sokaklar kimsesiz, meydanlar bomboş
Benden uzaktasın, bu kentten uzakta, ellerimden...
Ama şu ağacın hemen yanındasın, balkonun köşesinde
Bir an saçlarının kokusu, diğer an gözlerindeki ışıltı
Gece, sen, ben ve yıldızlar
Düşünmeksizin, beklemeksizin, ansızın
Sana bir adım uzaktayım

Kim bilir ne yapıyorsun şimdi
Çıplak ayaklarınla kumların üstünde, ya da duvarın beyaz badanasında,,,
Kim bilir belki de saçlarını tarıyorsundur
Pencerenden yıldızlar geçiyor bakmıyorsun bile
Belki de beni bile düşünmüyorsun
Olurya bir çocuk gibi bırakıyorsun
Bu karanlık gecede, bu sokak ortasında bu balkonda, yıldızlarla
Belki de mavi düşlere dalmıyorsun artık
Belki de sende beni anlamıyorsun
Ki biliyorsun hatalardır tekrarlanmaz
Ve eski limanlar asla unutulmaz.