Mavi Deniz...(51) Şiiri - Hüseyin Yanmaz

Güneş batmadan vardım deniz kenarına
Mavi deniz dalga dalga olmuş eser

Kulaklarıma gelen garip bir ses
Sonsuz hasretinle beni an diyor

Derdimi çilemi anlattım esen dalgalara,
Dalgalar o zaman kıyılara vardı
Mavi deniz derdimle baş başa kaldı
Ağlaya ağlaya gözlerim yaş doldu
Bütün gözyaşlarım denize aktı
Bu sonsuz denizde dalga olarak

------Çarptığım her kumsaldan
Esen dalga dalga bir kum tanesi olarak
----------Geri dönmek isterim

İstedim ki ben de bir dalgacık oluşturayım
Kuytu bir taş gibi kendi derdime yanayım
Dertlerim rahat ve huzurlu kalsınlar diye
Bir yelken bir tekne olup dalgaları aşmak

Ruhum uzakları aşmak istiyor yetmez mi
Çektiğim bunca acı bunca çile yetmez mi
Hey gemi kaptanı götür beni buradan
Sahilsiz bir umman ötesine at beni

Yetmez mi çektiğim bunca acı bunca hüzün
Orada mutluluk huzur orada hayat varmış
Bu akşam denizdeki martılar uykuya daldı
Güneş batıp her yeri karanlık sardı

Denizlerdeki martılar balıklarla baş başa kaldı
Denizdeki balıklar karanlık geceye sitem etti
Bir kaya gibi dalıyorum derinlerine ben
Derdimle kapıldım mavi denizin dalgalarına....
Hüseyin Yanmaz
19/09/2008