Mavi Deniz Şiiri - Nizamettin Saltan

MAVİ DENİZ

Dışarda tipi var
Kar, lapa lapa
Ve ben,
Sıcak, aşkımız kadar sıcak sobanın başındayım.
Elimde uzun, incecik,
Yaşlı bir çınar ağacının doğurduğu sopa.

Seni düşünüyorum, seni
Bir ok gibi gönlümü avlayan
O altın renkli saçlarını, ey sevgili!

Kendimden geçmiş,
Seni düşünüyorum, melül melül.
Başımı eğmişim,
Resimler uyduruyorum,
Halının nakışlarında,
Oylum oylum.
O resimlerden birinde de sen varsın.
Görüyorum,
Gönlüme şûh bir balık gibi takılan
O altın renkli saçlarını, ey sevgili!

Görüyorum,
İsmimin yazılı olduğunu kalbine
Göz bebeğinin,
Mavi gözlerinde.
Yayından fırlayan bir ok misâli
Bir bakış fırlatıyorsun,
Kanlı bir bakış.
Ve ben, kendimi bir göl ortasında
Yahut mavi bir deniz ortasında
Cansız bir ceset görüyorum,
Bir balık...
Göz bebeğinde,
Mavi gözlerinin, ey sevgili!

Her tarafın,
Hele dağların beyaz urbalı
Birer sergerde misâli
Karla mestur olduğu bir zamanda
Senin gözlerinin mavi olması ne kadar güzel!

Sıcak bir yaz günü,
Kenarında ıssız bucaksız
Ve aşkımız kadar derin
Mavi denizin
Seyrine dalmak kadar güzel, ey sevgili!

Yine böyle bir kış günüydü.
Kar, kelebek kelebek.
Ne de zevkli olurdu
Bu havada beklemek, seni.
Uçuşurken göz kapaklarımın üstünden
Seni bana göstermemecesine,
Ben, ilân-ı aşk ediyordum
Binbir türlü eninle.
..................................
Hayır hayır düşünmemeliyim
Başkasına yâr olmuş zâlimi,
Elin olmuş yârimi.
Düşünmemeliyim gözlerini.
Kendimi mavi bir gölde
Ya da masmavi bir denizde boğulmuş hissediyorum
Düşündükçe, ey sevgili!

(1987)