Mavi Dalgalar Şiiri - Ferhat Eren

Uzaktan el sallayan mavi dalgalardı şahidimiz.
Ayaklarımıza doluşan kum taneleri sırdaşımız.
Yol ortasında bulduğun beyaz bir çiçekti,
Kumlara gömülmüş bir deniz kulağı,
Uzaktan bakan balıkçının gözlerindeki anlam değildi sevgimizin ifadesi,
Denizi yiyecek gören bakışlardı onlar,
Bir gün öğretir belki denizin hayat olduğunu, balıklar.
Kızmadım, martıları sadece kuş sananlara,
Acıdım, sevgiyi günah sayan bakışlara.

Kollarıma sarılışını özlüyorum hala.
Başını omzuma yaslayışını,
Eteklerinin rüzgardaki dansını,
Koynuna dolan meltemi,
Kızıla boyanmış ufukları,
Sevdamıza kol kanat geren geceyi,
Özlüyorum…
Oynadığımız deniz kabuklarını
Kumsalını, çiçeklerini, dikenlerini özlüyorum
Yüreğime vuran yürek sesini,
Çiçekleri kıskandıracak nefesini
Dudaklarıma konan ateşi
Tenime huzur veren tenini
Özlüyorum…
En çokta seni seviyorum deyişini…

Deniz çok büyük,
Ufuklar çok engin,
Yollar çok uzun,
Koşmakla bitecek mi zaman.
Umuda yolculuk var yarınlarda,
Varış saati belli olmayan.

Ayrık otları dolanırken ayaklarınıza,
Sevdayı pislikleriyle boğan bakışlar utansın.
Yol ortasında kopardığın o beyaz çiçekte gerçekler,
Dudaklarından dökülen sözlerde anlam,
Gözlerindeki pırıltılarda,
Yarınlara umut olan…