Mavi Çocuk Şiiri - Fırat Karadeniz

Tükenmiş,yılların yorgunluğu sırtında
Ağlamaklı bir görünüş ve mutsuzdu.
Bir adım atmak,geleceğe umutla bakmak
Sandığı kadar kolay değildi
Acırdı canı kimseler duymazdı.
Kafası tozlu bir böcek gibiydi.
Bunalmış,yıpranmış beyazlamıştı saçları.
Seslenirdi onca yıllara geçip gidenlere
Yaşamaktı her daim kararsızlığa
Yaşamak; düşüp ayağa kalkmaktı.
Arayıp dururdu mutsuzluğu
Mutluluk kaçardı durmadan
Dilber olurdu sessizliği dilinde
Bulamazdı oysa seni
Otururduk mavi çocukla
Sabahlara kadar ağlaşır dertleşirdik.
Ömrü sigaranın dumanı gibiydi
Uçup giderdi kederine.
Oysa gitmişti
Kuşlar gibi.
Oysa mutluluk;
Mavi çocuk saklıydı bahçemizde.
06.04.2017