Mavi ceket Şiiri - Feda Tayganer

Mavi Ceketi giydi adam
3 zeytin ve Şişkoca bakan çayını içiti.
Adam ütüye baktı, mavinin çirkinliğini anladı.
Çoraplarını giydi, evin küçüklüğünü düşündü.
Adam kadın olmadan yarımdı bunu anladı.
Adam kırmızı ayakkabısını giydi, kadını düşündü.
Adam ketle su koydu, kadını düşündü.
Adam 8 ile 3ü çarptı, kadını düşündü.
Adam sonra yorgun bir yol gördü, utandı başını eğdi.
İntihar edecekken ipe sıkışan kızgın eline baktı.
Kahverengi ağacın hüznüne baktı, koluna sıcak tütün bastı.
Yatak odasının " Mecburiyetten kötü yola düşen kadını" anımsatan ışığı açıp tütünü söndürdü bileğinde.
Sonra mavi ceketine bakıp kadının hatrı var diye tütün bastığı yaralarından af bekledi.

İntihar edenlerin mezarına gidecekken mavi ceketini giydi, cahilce beyaz olan kravatını taktı saygıyla önünü ilikledi.

Adam yağmurdan eve dönerken kadını değil şemsiyeyi düşündü.
Adam kadının aldığı paspasa baktı iğrenç bir hoş geldin yazısına bakıp kadına sövdü, yere tükürdü.
Adam anlamıştı ölüm kalanlar içindir.

Adam acısını acıyla yumuşatmaya çalıştı, masa da ıslak ıslak bakan defteri açtı " Mavi cekete sarıl " diye yazılı tek bir cümle vardı.
Adam kadından kalan " mavi ceketi, paspası ve defteri dışarıya fırlattı.
Acım yumuşar diye düşündü... İntihar eden kadınından kalan odanın tavanına asılı kendini astı, ortak ölümlü huzur.

Şimdi dinleyin beni" intihar edenlerin mezar taşına kravat takıp, mavi ceketle dua okuyun ".