Paramparça uykularım var benim.
Bir türlü birleştiremediğim hayatım gibi.
Günde onbeş defa aklıma gelenim.
Koşmama rağmen yetişemediğim hayallerim gibi.
Sen elimden tutarsan diye,
Kalbim patlarcasına heyecandan,
Deli dalgalarla boğuşan bu yüreğe,
Tarifsiz çırpınışlar yaşatan.
Kalbinin rıhtımına vuran deli dalgalarla,
Faili meçhul yalnızlıklarım var benim.
Yalnızca kendimle paylaştığım.
Aşka mecbur olan birde kalbim.
Mecburu kimseye anlatamadığım.
Ömrümün ilkbaharı geçerken,
Sonra...
Uyuyakalmıştı aniden,
Mübarek gün;
Sabahın nurunda kalkmıştı,
Kırmızı güllerin içinden.
“Terketmedi sevdan beni.”
Bir gün aç yattım,
Bir gün susuz.
Bir gün hem aç, hem susuz.
Yine de;
“Terketmedi sevdan beni.”
Kimi zaman;
Kalbimde bir sızı, gözümde yaş.
Kimi zamanda;
İçimde bir huzur, yüzümde bir gülüşsün.
Yanımdaysan,
Ben yalnız sana hastayım,
Yalnız sana arsız.
Sensin benim dermanım,
Ben, sensiz dermansız.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!