Mavi Boncuk Şiiri - Nurhan Göktürk

Maviden bir boncuk,
Kimi gün acıdan, açılır, kısılır,
Bin üzüntüden, bir neşe kaparak,
Bazen de kan çanağı gibi dolarak.
Ben seni mavi boncuğu,
Sen, beni oğlunu iyi tanırız.
Baktıkça derin derin,
Mavi boncuk çeker,
Hoyratça paylaşırız gizimizi.
Nafile..... Kapı arkası el.
Durmaz.. Dilleri arkamdan, önümden
Düşmüş taş derler annen
Saat onlar da, on ikiler de,
Köşeler de, bucaklar da
Samanlıklar da, saçaklar da
Bilmem kimin kollarında
Bu bir hikayedir anlatırlar,
Dört diyar öteden duyarlar,
Delmişse seni kana susamış bıçaklar,
Üzülme anam! ! ! ! ! !
Temizliğinin ak sütüdür elime dolanlar.
Ne olur aç mavi boncuğu! !
Yüzüme bak! ! ! ! !
Bir noktada birleştirme böylesine.
Ah! ! ! mavi boncuk,
Ah! ! anam! ! ! !
Anam dedikçe kanayan yaram....

Nurhan Göktürk(Nisan 1983-Niğde)