Mavi Bir Yıldız Varmış Kendini Boyamış

Mavi bir yıldız varmış
Kendini boyamış
Yıldızlar sarı ve sıcaktır
Uzak mavi ve soğuktur
Anlam gri ve boştur
Duygu rengarenk ve doludur

Ay ışığı pencerene dolanmış
Boyalı yıldızlar
Güneşin parıltısına mahkummuş
Gösteri toplumunda projektör tutulmamış
Parıltılar karartıya soğurulmuş
Anlamsız anlamlar görünür kılınmaz ise
Sarartıya yoğrulmuş
Aracı kelimelerin kendisi diva olmuş
Anlamsızlık katmerlenmiş
Yürek nasır tutmuş
Hissiyat formüle bağlanmış
Duygulanım spot ışıkları altında
Onun kadar sıcak yaşanır olmuş

Yıldızlar
Ulaşılamayacak kadar uzak ve sıcakken
Kendi yıldızımız her gün tenimize dokunurmuş
Öyleyse ayrılıyorum
Yoldaşım dolunaydan
Yıldızlar gibi olamam
Varlığım ebedi insan istikameti
Yaşarken bile kardan adam

Güneşe davalıyım anlayacağın

Yıldızların soğuk sanılan parıltısından
Bir elbise biçmek istedim
İnce keskin bir yansı
Velhasıl bir ışık
Bir sıcağın kendi içinden taşması
Soğuk ışığını kendi içinde saklar
Kendisine çarpanı düz parlak bir yüzeyse
Anca o imiş gibi yansır
İnsanın kendisinden o kadarını bile umması aptallıktır
Ben sadece aşkı giyinmek istedim
(sadece kısmı yalan)
Varlığımdaki ince bir taşışı
Evrenle dalga geçercesine
Yıldızımı arzumda yaratışımı
Meğersem her insan eylemi
Bir arzu şekillenmesiymiş
Formülatlar biçimlenimler yaşantılanımlar farklı
Yıldızlar daha sıcak ve yoğunmuş
Ama bir amibin varlığı
Ondan doğmasına rağmen
Daha karmaşık ve soğurulmuş
Metaforumu hayat dolu sanırdım
Yaşananlardan arzumun içi boşalmış
Çeperi daralmış
Yansılara sevdalı bu gönül
Ne tür bir yansı sunduğundan habersiz
Işığının daraltısına tozutmuş

(Evrene zaruri olarak sunulduğu sanılan yansı
Verili bir toplumsal yapıya göre anlamlandırılmadığında kuruntuymuş
Anlamlandırıldığında daha beter kuruntuymuş
Ama hiç değilse yaşantılanmak istenilenlerle
Yaşantılanır olmakla malul
Birkaç kırıntıymış)

20.06.2001 - Kaynaşlı