Gün ağarıyor penceremde;
Gözlerimde uykusuzluğun külleri,
Midemde eski bir şarabın rutubeti,
Tipik yalnızlık senfonileri...
Nasıl avutmalı gönlümü,
Bilmem ki ne demeli...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Olgulardan duyarlığa varış, giderek bir üslûp özelliği oluyor sende. Taşıdığı pırıltılara karşın ağır aksak bir şiir. Sakızlaşmış söylemler egemen. Senin zekice buluşların yok.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta