Mavi bir buz kaplamış kalbimi

Ellerim soğuk demir parmaklıklarında hayatın
Buz kesmiş hava, ayaz içine işlemekte insanın
Uzakta yırtınırcasına havlayan o köpeğin sesi
Sabaha çıkar mıyım, sanki ensemde ölümün nefesi

Umutlarım kalmış yakacak, çalı çırpı niyetine
Aklım takılmış yaşadığım geçmişin diyetine
Bu kalın kaban nasıl olur da insanı ısıtmaz
Bu geceyi aşamazsam donmuş kalbim atmaz

Yarına işlerim var dünden, bu günden kalan
Bu gece anladım ki sevdalarım edilmiş talan
Üşüyorum, hissetmiyorum artık, hissedemiyorum
Keskin soğuğun ihanetine rağmen pes edemiyorum

Belkide sabahın ilk güneşi çözecek buzlarımı
Ve getirecek uzun zamandır özlediğim yazlarımı
Bu geceyi aşıp da sabaha donmadan çıkabilirsem
Hiç emin değilim, eskisi gibi olur muyum bir bilsem

Mavi bir buz kaplamış kalbimi…