Mavi Balık Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Derin, içi geçmiş bir hayalin
Mavi balığı da olmaz mı hiç!
Yoksa bilki denizlerdendir:
Dibi yosun tutmuşsa karadan.
Kıyıya çok uzaktan martılar,
Volta atarlar havadan sudan…
Bir yelkenli geçer ömrümden
Rüzgara hasret kör balıkçı
Medet edip kırık dümenden
Elinde bozuk pusulası bir
Yanında daha kaç adamı
Martıların ardı sıra
Mavi hülyaların peşinde
Dolanıp durur aynı yerden
Ağzında olmadık türküler
İçi açılıyor kah iç açıyor
İçi acıyor kah iç acıtıyor…
Akşam, maviyi siyaha boğup;
Sakin sonsuz hıncını alıyor.
Bir perdesi bitiyor hayatın,
Gözler tamamen kapanıyor.
Kıyıda ölünün sessizliği
Kuşun kanadı havayı yırtıyor…
Mavim balık olmazsa ama
Ne denizin keyfi kalır sonra
Ne de bembeyaz martıların
Ne yelkeni şişer balıkçının
Ne de göğsü kabarır ansızın
Asıl çoğunun çocuğunun
Açlık! Duygusuz sorar midesine
İşte tüm kötü burda başlar;
Ne el kalem tutar ne ana duası…
Yokluk da yolluk da olmaz
Yarım ağızla da söz dolanmaz
Bedduadır dolaşan ayaklarına
Şiir susar ardı söz karmaşası…
Maviye şans tanımazsan
Siyahı renkten saymazsan
Kaça kadar sayabilirsin ki
Kendine saygın olmadan
Kaç! Kadersizken nereye!
Yarın kaç adım atabilirsin?
Bugün yan gelip yattın ya
Uzanıp maviye sırtüstü
Bugünü atladığında, ara ara
Dalıp gittiğinde uzaklara
Sanmak en büyük yalanındı
Dolanıp dönemezsin ki daha
Sen artık sen değilsin; dünden
Bugün hep sıfırı tüketmişken
Yeniden başlayacaksın yeni bir sen!
Ne kavgasından bahsediyorsun
Kime ne sen kendin derdinken
Yenen de sen yenilen de sen…
Yağmur yok daha bugünlerde
Gökkuşağı da çok uzaklarda
Bu gece ay yok yıldızlar da
Kara kara bulutlar ard arda…
Hayalinin derinliği kadar
Gerçeğinin sığlığı da var
Gelgitlerin tam ortasında
Küçük beyaz kumdan adada
Hem de minicik bir dalgada
Silinip gitmiş bak alın yazın…
Mavi balık olmaz mı hiç!
Sofranın saflığı falan kalmaz
Bildiğin kirlenmiştir dünya
Bir gerçeğin elinde kalırsın
İstesende göremezsin rüya…

Yılmaz BEKTAŞ